بررسی تطبیقی هجا و ساخت های هجایی معمول در زبان های روسی و فارسی

هرچند هجا جزو واحدهای معنادار زبان به شمار نمی­رود، نقش­های کاربردی عمده­ای در زبان ایفا می کند که مهم ترین آن ها شکل­دهی و سازماندهی نظام آوایی زبان است. هر زبانی ساخت­های (الگوهای) هجایی ویژه و محدودیت­های مختص خود را برای ترکیب و استفاده از آواها در سطح هجا دارد؛ ضمن اینکه زبان­ها معمولاً به حفظ قوانین هجایی خود تمایل دارند. ساخت­های هجایی از معدود اجزای زبانی هستند که معمولاً در فرآیند وام گیری بین زبانی وارد نمی­شوند؛ بنابراین، می­توان گفت بخشی از تفاوت­های آوایی موجود بین زبان­های مختلف در تفاوت­های هجایی آن ها ریشه دارد. این در حالی است که هجا با توجه به کارکرد اصلی خود، یعنی سازماندهی نظام آوایی زبان­ها، به طور مستقیم با یادگیری نظام آوایی زبان ارتباط دارد. در این مقاله، ساخت­های هجایی پرکاربرد و معمول در زبان­های روسی و فارسی را مقایسه کردیم. نتایج بررسی نشان می­دهد که زبان روسی در این زمینه از تنوع ساختی بیشتری درمقایسه با زبان فارسی برخوردار است و یکی از مهم ترین این تفاوت­ها که معمولاً برای زبان­آموزان ایرانی مشکل ایجاد می­کند، وجود خوشه­های همخوانی سنگین در آغازة کلمات و هجاها و بسامد بالای کلمات چندهجایی در زبان روسی است.